Tja, het was weer erg toevallig allemaal. Ik stond in de kamer met mijn dochter te praten, rond een uur of vier vanmiddag, en toen ik even door het raam naar buiten keek, zag ik een bolletje langzaam door het gras bewegen aan de overkant van de weg (een hondenuitlaatstrook). Het leek van die afstand net een steen maar ik wist meteen dat het een egel was.
Een heel kleintje nog, zag ik, toen ik hem van dichtbij bekeek. En mager. Hij had zelfs een taille. Dat mag niet in deze tijd van het jaar.
Om die tijd lopen ze normaal gesproken ook nog niet rond en bovendien moeten ze al lekker dik zijn om door de winterslaap te kunnen komen.
Ik heb 'm daarom maar opgepakt en de dierenambulance gebeld. Die zouden over een uur komen. Ik heb hem zolang in een curverbox gezet, en hem van water en een bakje voorgeweekte duikeendenkorrels voorzien (egels zijn alleseters en de eendenkorrels zijn zeer rijk aan proteinen) Ik had niet verwacht dat hij meteen zou gaan eten maar dat deed hij wel. Uitgehongerd blijkbaar.
Hij is ondertussen naar de egelopvang waar hij tot het komend voorjaar zal blijven. Ik zou hem zelf hebben gehouden tot het voorjaar (eerst vetmesten en dan verhuizen naar een koudere plek zodat ie kan overwinteren) maar dat is illegaal tegenwoordig. Vroeger, als kind, heb ik dat wel regelmatig gedaan. We woonden bij een park en daar zaten er heel veel. Het kwam bijna jaarlijks wel voor dat er eéntje niet op tijd onder de pannen was.
Het was bijna routine om ze dan een handje te helpen. Maar misschien is het wel beter zo.

Mocht je egels zien lopen in deze tijd van het jaar, vooral als het nog licht is, kijk dan even of hij flink rond en gezond is. Zo niet; overdragen aan de dierenambulance.
GEEN MELK GEVEN want daar kunnen ze absoluut niet tegen. Kattenvoer (uit blik natuurlijk) vinden ze lekker en daar worden ze groot en sterk van. Hondenvoer is weer niet goed.


De eerste paar minuten in de bak


Na tien minuten in de bak. De dunne poep rechts kan komen van zijn lege spijsverteringssysteem, maar misschien heeft hij ook al melk gehad van iemand.

Er is niet veel nieuws meer te melden. Het broedseizoen met alle drukte, ruzie en bijzonder gedrag is voorbij. Beide Duikeend vrouwtjes zijn nu in de rui. Lucky kan even niet vliegen. Henk wel weer. Die is alweer klaar.
Riddle voelt zich nog steeds prima thuis en laat zich soms fraai fotograferen.



Vanmorgen was er paniek op het water en omdat het langer duurde dan normaal, wanneer de Havik of de Reiger overvliegt, ben ik buiten gaan kijken wat de opwinding precies veroorzaakte.
Het bleek een rode eekhoorn te zijn die op het dak van mijn werkkamer aan het rondneuzen was. De eerste keer dat ik die fraaie rover zo dicht bij huis heb gezien. Ik heb ze wel eens in de hoge bomen een paar straten verder gezien, maar nog nooit in deze straat, laat staan op mijn eigen dak. Prachtig beestje en niet erg schuw. Hij keek geinteresseerd wat ik ging doen. Maar ik keek alleen maar. En na een seconde of wat wipte hij over de nok en verdween uit het zicht. Jammer dat ik de camera weer niet bij me had. Want daar had wel een fotomoment ingezeten.
Ik moet me eens aanleren om de camera mee te graaien als ik ga kijken naar wat de eenden aanwijzen.
Trouwens altijd beter een eekhoorn op bezoek dan een steenmarter. Toch?

Zoals het gastenboek ook al laat zien gaat het heel goed met Donny. Hij zit op een kinderboerderij en raakt al net zo geliefd bij de bezoekertjes als bij Bianca zelf, zijn pleeg. Bij "Lucky's Vrienden" staat een link naar Bianca's verhaal over Donny. Altijd fijn zo'n succesverhaal.
Naar aanleiding van Donny heb ik ook nog een stukje toegevoegd over draaivleugel bij 'Voeding'. Bianca was er gelukkig nog ruim op tijd bij en kon het probleem oplossen met een puur plantaardig dieet, maar, vooral bij tamme soorten schijnt het vaker voor te komen, is draaivleugel een riskante aandoening, die je beter kunt voorkomen dan genezen. Het valt in eerste instantie niet eens zo op. Maar het kan grote gevolgen hebben. Langdurige revalidatie, om er maar eén te noemen. Vroegtijdige herkenning is dus heel belangrijk.

Riddle zit hier nu de derde dag en hij heeft zich ver boven verwachting aangepast. Als de reiger overvliegt reageert hij prima op de waarschuwingen van de anderen en alle overgebleven kuikentrekjes verdwijnen als sneeuw voor de zon. Hij is ondertussen al de baas hier. Hij is groter dan alle anderen en veel agressiever (zoals een wilde eend betaamt). Hij zwemt veel, elk stofje op het water verkennend. En onder het zwemmen valt hij de anderen lastig of zelfs aan. Of ze nu op het water zitten of op de kant. Hm...Dat is wel een probleem. Ik weet niet hoe stressgevoelig duikeenden zijn maar de sfeer is wel een stuk minder vredig door de komst van deze grote eend.
Dat kan tijdelijk zijn omdat de pikorde nog wordt vastgesteld. Maar het verschil in karakter tussen duik -en zwemeenden is vrij groot. Mogelijk gaat dat langer voor problemen zorgen.
Riddle is tenslotte nog een kuiken. En als hij dán al problemen geeft...
Nou ja. We zien wel. Als hij dit jaar nog uitgezet moet worden kan dat ook. Dat was niet de bedoeling, maar als hij hier de olifant in de spreekwoordelijke porceleinkast gaat spelen, moet dat misschien.
Tussen andere wilde eenden zal hij meteen op zijn plek gezet worden.

Riddle werd onhoudbaar bij Amaryl. Ze is dierenarts assistente en hoewel de dierenarts Riddle gedoogde (de goeie dierenartsen zijn tenslotte dierenvrienden ) en hij daar heel wat tijd heeft rondgewaggeld, begon Riddle de laatste tijd vreedzame honden aan te vallen en moest hij daarom te lang opgesloten worden. Een eend die honden aanvalt is namelijk een dode eend. Uitzetten was dus ook nog geen optie. Hij kan nog niet vliegen. En hij moet bovendien eerst wat meer eends gedrag aanleren. En wie is er meer eends dan mijn Kuifeenden? Ik heb dus aangeboden dat Riddle hier mag komen overwinteren en Amaryl heeft eergisteren, eigenlijk ten einde raad, besloten dat ze dat aanbod maar aan moest nemen.
Gisteren heeft ze hem, met lood in de schoenen, al gebracht. Hij kwam in de tas waar hij al heel wat reizen in heeft doorgebracht. Amaryl was er niet gerust op. Ze meende dat Riddle misschien te verwend was om zich op een vijver te kunnen handhaven.
Maar zo gauw ze, met pijn in het hart, afscheid had genomen, bleek Riddle verbazend flexibel.
Misschien wel omdat ze in de natuur ook van de eén op andere dag door Moedereend in de steek worden gelaten, leek het wel of er, na een uurtje of zo, een knop omging bij Riddle.
De eendenknop.
Opeens wist hij weer dat hij een eend was en wat hij met die wetenschap moest doen. Hij zwom veel, snavelde wat op het water, kwam er af en toe uit, om er dan weer vol goede moed in te springen. En tegen de avond leek het alsof hij nooit anders had gedaan. Hij is niet bang voor mijn eenden en zoekt regelmatig toenadering. Maar mijn eenden willen dat nog niet. Riddle is dan ook veel groter dan zij. Ik had me voorgenomen om bij twijfel Riddle 's nachts op te hokken. Maar dat was helemaal niet nodig. Hij voelt zich als een eend in het water. In het donker (hij was niet te zien) hoorde ik hem ook nog steeds op het water.
Toen hij aankwam leek hij lek, maar dat bleek alleen door de reis te komen. Nadat hij een paar uurtjes op het water had gezeten, en zich een paar keer had gepoetst, was zijn verenpak zo strak als wat.
Vanmorgen heb ik de eerste foto genomen van Riddle op mijn vijver.



Ja, Riddle is een soepeend (kruising wilde eend/nog wat anders). Niet het type eend dat ik op mijn vijver zou houden maar nood breekt wetten. Riddle moet eventjes bijgeschoold worden door eenden.
Amaryl heeft natuurlijk de spiegeltruuk in zijn hok steeds toegepast en ik denk dat het daardoor niet zoveel uitmaakt hoeveel hij daarnaast geknuffeld is. Want reken maar dat Riddle geknuffeld is.
Hij wist toch ergens nog wie hij was. En zo gauw dat nodig was, liet hij zijn eendenkant zien. Prachtig, hoe die eenden in elkaar zitten.
Ook omdat hij nu niet meer beschermd wordt door de pleeg, en ik het menselijk contact tot een minimum beperk, zal hij snel voorzichtiger gaan worden in de omgang.
Het komt wel goed met Riddle. Veel sneller dan ik had verwacht, ook.
Riddle is het tweede geslaagde project voor Amaryl.

Nou, Riddle laat wat meer zien van zijn afkomst. Hij krijgt al flink veren maar zijn Duikeend status is hij ergens onderweg kwijtgeraakt. Hij ziet er opeens uit als een gewone wilde eendmix met ergens in de stamboom eén of meer andere soorten. De eendenkwekers noemen dat oneerbiedig ook wel 'Soepeend'.
Misschien zitten er ergens wat Duikeend genen verborgen maar veel is daar nu niet meer van te zien. Terwijl hij in het begin helemaal Duikeend leek te worden.
Zo zie je maar, eendenkuikens determineren blijft erg lastig en verwarrend. We zijn van Duikeend (Krooneend of Topper) naar Taling, naar Wilde Eend geschoven.
Ach, het blijft een aardig beestje, toch?

Er zijn weer wat nieuwe foto's van Riddle. Maar dat het nou duidelijker wordt waar we mee te maken hebben kan ik niet zeggen. Let op de enorme snavel (zelfs voor duikeenden) en de sterke poten maar de verhoudingsgewijs kleine voeten. Opvallend is dat witte kraagstreepje. En hij staat niet echt als een Duikeend op deze foto's. Meer een zwemeend. Of zelfs een gans.
De veren beginnen in groepjes door te breken op flank en rug. Roodbruin van kleur tot dusver.
De snavel is groot en sterk en bovendien vrij recht, vergeleken met andere duikeenden, en niet zo zadelvormig. Riddle blijft voorlopig een raadsel, een puzzel en een fenomeen.

Amaryl's Riddle is in een week tijd 7 x zo zwaar geworden. Toe maar! En ze stuurde een filmpje om te laten zien hoe hij zich nu in zijn badje gedraagt.
Ik zie er nog steeds een echte Duikeend in. Maar dan wel een hele snelle.
De link naar youtube staat hier vlak onder.
Daaronder staat ook nog een close-up van Riddle van gisteren. Want zo is hij toch beter te herkennen dan op de eerdere foto's.
Ik weet nog steeds niet wat het precies is. Het is weer een echte puzzle die Riddle. Herkent iemand de precieze soort al wel?

Amaryl heeft het filmpje op YOUTUBE gezet: Riddle Duikt

De camera kan ook 's nachts opnemen. En hoewel er bij de Nonnetjes de komende maand niet veel te zien zal zijn keek ik gisteravond even of het werkte voor als het straks nuttig kan zijn. Geen eend in beeld (Nena op de eieren natuurlijk en de anderen aan de andere kant van de vijver) maar wel een stiekeme meeëter. Van de winter had ik al een dode muis gevonden die blijkbaar in het water was gevallen en op de kant was bevroren maar waar eén muis is zijn er meestal meer. Het bewijs is nu geleverd.



Henk is inderdaad wat bedaard. Bob, de Nonman, kan nu zichtbaar op de kant zitten (hij zit nu trouw op wacht naast de nestkorf terwijl hij zich eerst moest verstoppen in de struiken) en zelfs zwemmen zonder dat hij aangevallen wordt. Alleen als Lucky op het water gaat wil Henk de vijver voor haar vrijhouden. Dát vind ik niet zo'n ramp. Met een beetje geluk gaat Lucky aan het broeden vóórdat Nena's eieren uitkomen. Dan is Henk's agressie vanzelf een stuk minder. Een tip van de veel meer ervaren eendenkweker waar ik contact mee heb was om een houten balk in de vijver te leggen om die op te delen in twee revieren . Dat schijnt ook te helpen. Maar vanwege de vorm van de vijver en de plaats waar het voer staat, is dat nog vrij lastig. Maar misschien kan ik een goeie oplossing bedenken.

Tags: Nonnetjes, Eenden, Vogels, Broeden

Jennifer heeft twee kwakertjes grootgebracht waarvan de moeder was doodgegaan. En ze heeft die taak met liefde op zich genomen. De kwakertjes zijn kwakers geworden, zitten mooi in de veren maar zijn pleegmoeder nog niet moe. Zoals deze foto's laten zien. Wat een prachtige plaatjes. Ik word er blij van.
Ik schreef Jennifer al dat het net reclamefoto's zijn voor een gezond ontbijt. Maar dan spontaan gemaakt (waar ze in de reclame alleen maar van kunnen dromen).
De eenden verblijven momenteel veel op de sloot achter haar tuin, waar meer soortgenoten wonen, maar ze zijn blijkbaar nog niet verwilderd.
Het is een tamme soort. Dus het is lang niet zeker of ze wel helemaal verwilderen.
In ieder geval zijn ze topfit en klaar voor een mooi eendenleven.

Zo, zwaan is alweer weg. De dierenambulance heeft hem net meegenomen.
Wel een opluchting want de vogel moet drinken en dat zou hij hier de eerste uren nog niet doen. Ik had er een bak bijgezet maar daar keek hij niet naar om.
Hij moet het water op.
Ik kon hem niet op de vijver laten. De eenden vonden hem al eng aan de andere kant van het gaas.
Op hun water zou hij helemaal voor paniek hebben gezorgd. In het broedseizoen is dat niet fijn.
Maar de dag beginnen met een goeie daad vind ik wel prettig. Zeker als je voorkomt dat zo'n prachtige vogel platgereden wordt.

Zowel de Nonnetjes als de Kuiven paren nu dagelijks en langer dan eerder. Dat is dus niet bijzonder meer.
Maar er gebeuren ook nog andere dingen. Zo zat er op de 18de April een Reiger bovenin een sparreboom die uitkijkt op onze vijver.
Ik heb er natuurlijk een foto van genomen. Door het net van de vijver. Het ging niet anders. Wel een mooi beeld.



De eenden natuurlijk in rep en roer. Maar de Reiger kan weinig met volwassen eenden aanvangen. En het net zou hem natuurlijk ook tegenhouden.

Vandaag zag ik opeens een kikker de vijver inspringen. En die zit nu te zonnen op de overloopafvoer.
Daar heb ik ook maar een foto van gemaakt.
Geen idee hoe dat beest nu in de vijver is gekomen. Het is helemaal omheind. Dus eigenlijk zou het niet moeten kunnen.
Onder de deur is ruimte. Maar dat dat beest dat net heeft gevonden vind ik wel knap.
Er zit af en toe wel een mus of zo in de eendenkooi maar dat komt omdat het net nét niet helemaal afsluit en ze komen er ook zelf weer uit.
Maar ik betwijfel dat die kikker de uitgang weer vindt.
Ik heb al geprobeerd hem te vangen want dit lijkt me geen goeie kikkervijver. Mogelijk doen de eenden hem ook wat aan.
Maar het lijkt me hopeloos. Hij duikt gelijk diep onder als ik in de buurt kom. Dan zie je hem echt niet meer.

Karin heeft vorig jaar twee kuikens uit verschillende nesten grootgebracht en daar hebben wij toen nog over gemaild.
Deze foto is van toen;



De kuikens zijn uiteindelijk een paar weken na elkaar vanzelf uitgevlogen. Zoals dat gaat met Eenden. Geen afscheid. Gewoon weg.
Ze heeft er nooit meer wat van vernomen.
Maar afgelopen week zat er opeens een eendenkoppel op het dak van het schuurtje. En het vrouwtje laat zich ook zomaar voeren.
Het moet Piep (want zo heet eén van beide kuikens) zijn. Geen twijfel mogelijk. Miep (het andere kuiken) had een witte hals. Dus die is het zeker niet.
Vreemde eenden zouden de mens nooit zo dichtbij laten komen als ze niet in, of bij, de vijver zitten. Het mannetje van het stel doet dat ook niet.
Hoe leuk is dit? Jammer is wel dat bij Karin de tuin net opgebroken is. Dus dáár kan Piep in ieder geval niet nestelen. Het wordt afwachten wat ze nu gaat doen.